Ιστορικά Τοπωνύμια

ΑΡΧΑΙΑ ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΑΡΧΑΙΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΚΙΡΡΑ-ΔΕΛΦΟΙ

Η Κίρρα είναι πόλη στον Κορινθιακό κόλπο κάτω από την οποία βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Κίρρας που χρονολογείται από το 3.000 π.Χ. Η πόλη αναφέρεται από τον Όμηρο ως Κρίσσα (Ιλιάδα, Β 250).
Ήταν πόλη πλούσια και ισχυρή και επίνειο των Δελφών διότι από εκεί ξεκινούσαν οι προσκυνητές που έφθαναν με τα πλοία για να μεταβούν στους Δελφούς και να ζητήσουν το χρησμό της Πυθίας.
Όπως αναφέρει ο Παυσανίας η πόλη ήταν διακοσμημένη με ναούς αφιερωμένους στον Απόλλωνα και την Άρτεμη, υπερμεγέθη αγάλματα και πλούσιες κατοικίες. Διέθετε ακόμη λιμενικές εγκαταστάσεις, ναυπηγεία, υδραγωγείο και δημόσια κτίρια. Διατηρούνται ερείπια από το αρχαίο τείχος, το λιμάνι, και μερικές κατοικίες που είναι βυθισμένα στη θάλασσα.
Σήμερα το αρχαίο μονοπάτι σώζεται σε καλή κατάσταση και μπορεί να περιπατηθεί σε 4-5 ώρες και έχει σαν κατάληξη τον Αρχαιολογικό χώρο των Δελφών όπως και στην αρχαιότητα.
Συναντάται με το διεθνές μονοπάτι «Ε 4», μήκους 6.800μ. που ξεκινάει από το Γιβραλτάρ και καταλήγει στην Κύπρο, περνώντας μέσα από τον φημισμένο ελαιώνα της Άμφισσας.
Το αρχαίο μονοπάτι Κίρρα-Δελφοί δίνει την ευκαιρία σε κάθε ταξιδευτή να γίνει μέρος της ιστορίας αυτού του τόπου ακολουθώντας τα ίχνη των αρχαίων προσκυνητών που αιώνες τώρα στέκουν εκεί οδηγώντας τα βήματα του.

Ερείπια αρχαίου ναού δίπλα στο αρχαίο μονοπάτι Κίρρα-Δελφών

Αρχαιολογικά ευρήματα κατά μήκος του αρχαίου μονοπατιού Κίρρα-Δελφοί έχουν ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια στη θέση Αγία Βαρβάρα Δελφών, περίπου 300μ. από την έξοδο της πόλης.
Σύμφωνα με την αρχαιολόγο κ. Δέσποινα Σκορδά η οποία ασχολείται συστηματικά με το ανασκαφικό έργο από το 2005, τα ευρήματα αυτά ανήκουν σε ναό καθώς και σε μνημειώδη περίβολο της αρχαϊκής εποχής, 6ος αιώνας π.Χ., ενώ άλλα ερείπια στο κέντρο του ναού ανήκουν σε κτίσμα της ρωμαϊκής εποχής.
Τα ερείπια αυτά είναι ορατά δεξιά κατά την κάθοδο του αρχαίου μονοπατιού Κίρρα-Δελφοί κάτω από στέγαστρο.

ΓΑΛΑΞΕΙΔΙ

Η ναυτική πολιτεία του Γαλαξειδιού στον Κορινθιακό κόλπο είναι το αρχαίο Χάλειο που άκμασε ήδη από την Προϊστορία χάρη στην γεωγραφική του θέση και την ασχολία των κατοίκων του με την ναυτιλία και το εμπόριο.
Αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή, κυρίως αμφορείς, χρονολογούνται από την 3η χιλιετία π.Χ., ενώ τμήματα του τείχους των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων σώζονται μέχρι σήμερα.
Στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας (1821-1829), η πόλη πρόσφερε περιουσίες, καράβια και τη ζωή των ανθρώπων της για την απελευθέρωση από τον τούρκικο ζυγό.
Στη δεκαετία του 1870, εποχή της ακμής των ιστιοφόρων, το Γαλαξείδι γνώρισε την μεγάλη του ανάπτυξη και απέκτησε την οικιστική μορφή που διατηρεί μέχρι σήμερα.
Το Ναυτικό και Ιστορικό Μουσείο της πόλης στεγάζει αρχαιολογικά ευρήματα και μία μοναδική θεματική συλλογή πινάκων ιστιοφόρων.
Ωραιότατα δείγματα της αρχιτεκτονικής του περασμένου αιώνα αποτελούν τα  οικοδομήματα που κοσμούν τον παραλιακό δρόμο.
Ένα πέρασμα από το Γαλαξείδι σήμερα είναι ένα γύρισμα στην ναυτοσύνη αυτού του τόπου μαζί με την διάχυτη γοητεία μιας άλλης εποχής πάντα όμως ζωντανής μέσα στο χρόνο.

ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ

Η Ναύπακτος είναι πόλη με μεγάλη ιστορία. Εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1104 π.Χ. με την κάθοδο των Δωριέων οι οποίοι χρησιμοποίησαν την πόλη για να κατασκευάσουν τα πρώτα υποτυπώδη πλοιάρια (σχεδίες) λόγω της άφθονης ξυλείας από τα δάση της περιοχής με τα οποία θα μπορούσαν να ταξιδεύουν στον Κορινθιακό.
Κατά την αρχαιότητα, η  πόλη γνώρισε διαδοχικά  την κυριαρχία των Αθηναίων, των Σπαρτιατών, των Μακεδόνων και των Ρωμαίων από το 191 π.Χ. Στη διάρκεια της Ρωμαϊκής κυριαρχίας η πόλη άκμασε σε μεγάλο βαθμό κυρίως λόγω της θέσης της απέναντι από την Πελοπόννησο.
Το ενετικό κάστρο της πόλης και το ενετικό λιμάνι που διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση μέχρι σήμερα χρονολογούνται από την εποχή της ενετοκρατίας (1407-1499).
Η μεγάλη ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571 μ.Χ. που κατέληξε με την νίκη των Χριστιανών κατά των Τούρκων αποτέλεσε ορόσημο για την μετέπειτα ιστορία της Ευρώπης.

ΠΑΤΡΑ

Η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας και περιφερειακή πρωτεύουσα της Δυτικής Ελλάδας. Απέχει από την Αθήνα 212 χλ.
Η Πάτρα είναι χτισμένη γύρω από τον ομώνυμο κόλπο σε απόσταση 20χμ από τις υπώρειες του Παναχαϊκού όρους.
Τα πρώτα ίχνη κατοικίας στην Πάτρα χρονολογούνται από την 3η χιλιετία π.Χ.
Η πόλη γνώρισε την πρώτη μεγάλη άνθιση κατά την μυκηναϊκή εποχή (1580-1100π.Χ.)
Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους η Πάτρα υπήρξε σημαντικό λιμάνι και από τα πρώτα κέντρα του Χριστιανισμού. Είναι ακόμη η πόλη όπου μαρτύρησε και σταυρώθηκε ο Άγιος Ανδρέας.
Η Πάτρα υπήρξε πρωτοπόρος κατά την Επανάσταση του 1821 για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού.. Απελευθερώθηκε το 1828 από το Γαλλικό Εκστρατευτικό Σώμα υπό την διοίκηση του στρατηγού Maison του οποίου το όνομα έχει δοθεί σε κεντρικούς δρόμους της Πάτρας και της Αθήνας.
Κάθε χρόνο τον Φεβρουάριο η Πάτρα ζει τον πυρετό του Καρναβαλιού της, ένα από τα μεγαλύτερα και εντυπωσιακότερα της Ευρώπης, με κυρίαρχα στοιχεία την παρέλαση των αρμάτων του Καρνάβαλου στολισμένα με λουλούδια και σατυρικά θέματα από την επικαιρότητα καθώς και τους χορούς όπου διασκεδάζουν μέρα-νύχτα οι εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες της πόλης.

ΦΑΡΕΣ

Αρχαία πόλη της Αχαΐας, 50 στάδια από την Πάτρα (9χμ) και 100 στάδια από την θάλασσα(18χμ) Ήταν χτισμένη στη Δ. πλαγιά του Ερύμανθου, στις όχθες του ποταμού Πείρου. Αποτέλεσε μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας και αξιόλογο κέντρο κατά την μυκηναϊκή εποχή.
Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην εποχή του υπήρχαν στη αρχαία πόλη ο περίβολος της αγοράς, το μαρμάρινο άγαλμα του Ερμή και ο φημισμένος βωμός όπου έπαιρναν χρησμό από τον θεό με συγκεκριμένο τελετουργικό. Υπήρχε ακόμη στις Φαρές και πηγή με το«ιερό ύδωρ» του θεού.
Σήμερα είναι γνωστή η οριοθέτηση της αρχαίας πόλης όπου έχουν ανασκαφεί, ρωμαϊκό λουτρό, επιγραφές, αρχαίο νεκροταφείο και μυκηναϊκοί τάφοι.

TΡΙΤΕΙΑ

Αρχαία πόλη-κράτος στην Αχαΐα, 120 στάδια από τις αρχαίες Φαρές. Θεωρείτο πόλη θεόκτιστη και τοποθετείται στις Δ υπώρειες του Ερύμανθου, πλησίον του χωριού Καλέντζι.
Ήταν μία από τις 12 πόλεις που έκτισαν οι Ίωνες στη Β. Πελοπόννησο και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη σύσταση της Αχαϊκής Συμπολιτείας. Υπήρξε μεγάλο εμπορικό κέντρο της εποχής με μεγάλη ακμή.
Ο Παυσανίας αναφέρει στα «Αχαϊκά» ότι στην είσοδο της πόλης υπήρχε περικαλλές  ταφικό μνημείο από λευκό μάρμαρο με ανάγλυφες επιγραφές, έργο του αθηναίου ζωγράφου Νικία που ήταν σύγχρονος και βοηθός του μεγάλου Πραξιτέλη.
Κατά την ανασκαφική έρευνα αποκαλύφτηκαν θεμέλια της αγοράς, ταφικές στήλες των ρωμαϊκών χρόνων, ενώ σε μικρή απόσταση από το Καλέντζι έχουν εντοπιστεί λείψανα μεγάλου ναού. Έχουν επίσης ανεβρεθεί στην περιοχή της αρχαίας πόλης κτίριο της υστερορωμαικής εποχής και κάτω από αυτό ήρθε στο φως κτίσμα μεγάλων διαστάσεων του 3ου αιώνα π.χ. κατά τον οποίο άκμασε η Αρχαία Τρίτεια η οποία είχε κατοικηθεί ήδη από την μυκηναϊκή εποχή όπως φανερώνουν τα μυκηναϊκά νεκροταφεία που έχουν ανασκαφεί.

ΛΑΣΙΩΝ

Στο κέντρο της Φολόης ονομαστή και αξιόλογη πόλη της Ακρώρειας, στην ιστορική ακμή της αρχαίας Ελλάδας, ήταν ο Λασιών και οι αρχαιότεροι κάτοικοι του ήταν οι Αχαιοί.
Δεν είναι όμως γνωστό πότε χτίστηκε.
Το κάστρο της πόλης, το οποίο ανακάλυψε και περιέγραψε ο Welker το 1842, είναι χτισμένο σε μεγαλοπρεπή θέση φτιαγμένη από τη φύση για να χρησιμεύει ως φρούριο
Η πόλη γνώρισε καταστροφές και λεηλασίες από τον Φίλιππο τον Ε’ το 219 π.Χ. τους Γότθους και διάφορους άλλους εγχώριους εισβολείς, ενώ η ολική καταστροφή ήρθε τον 6 αιώνα μ.Χ. (522 μ.Χ) με το μεγάλο σεισμό που συγκλόνισε την Ηλεία και την Αχαΐα.
Σήμερα σώζονται ίχνη των τειχών, ερείπια κτισμάτων, κομμάτια κειόνων, τάφοι (ένας από τους οποίους λέγεται ότι ήταν του Κένταυρου Φόλου), πήλινα αγγεία και ένα αρχαίο νεκροταφείο.
Εδώ υπάρχει θαμμένος ένας σημαντικός πολιτισμός με σπουδαία ιστορία, αλλά δυστυχώς οι γεωγράφοι- περιηγητές και οι νεότεροι ιστορικοί και αρχαιολόγοι έστρεψαν την προσοχή τους στην διάσημη γειτονική Ολυμπία χωρίς να δώσουν την σημασία που έπρεπε στις πόλεις της Ακρώρειας.
Ακρώρεια σήμαινε το όριο, το άκρο, εκεί που τελείωνε η Ήλιδα και άρχιζε η Αρκαδία και που το φυσικό τους όριο ήταν η κοίτη του ποταμού Ερύμανθου.
Κατά τους προϊστορικούς χρόνους, η περιοχή του οροπεδίου της Φολόης ονομάζονταν Ακρώρεια και ανήκε στην αρχαία Ήλιδα.
Ακρώρεια σήμαινε το όριο, το άκρο, εκεί που τελείωνε η Ήλιδα και άρχιζε η Αρκαδία και που το φυσικό τους όριο ήταν η κοίτη του ποταμού Ερύμανθου.
Κατά τους προϊστορικούς χρόνους, η περιοχή του οροπεδίου της Φολόης ονομάζονταν Ακρώρεια και ανήκε στην αρχαία Ήλιδα.
Στην Ηλειακή Ακρώρεια, το οροπέδιο της Φολόης, ανήκε και η πόλη Λασιών.

Η ΑΧΑΪΚΗ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ υπήρξε Ομοσπονδία της αρχαιότητας, ιδρύθηκε το 280 π.χ.από12 πόλεις της Αχαΐας. Διαλύθηκε το 146π.χ. όταν η Πελοπόννησος υποτάχθηκε στους Ρωμαίους.
Οι πόλεις κράτη της Αχαϊκής Συμπολιτείας έλυναν τις έριδες και ρύθμιζαν τα κοινά τους συμφέροντα. Θεωρείται ότι το διοικητικό σύστημα της Συμπολιτείας ήταν ένα από τα πρώιμα αντιπροσωπευτικά πολιτικά συστήματα όπου οι αποφάσεις παίρνονταν δια αντιπροσώπων των πόλεων στην Κεντρική Συνέλευση.

ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΦΟΛΟΗΣ

Πρόκειται για ένα οροπέδιο στις ΝΔ απολήξεις του όρους Ερύμανθος σε υψόμετρο 650μ όπου συναντάται ένα από τα μεγαλύτερα δάση βελανιδιάς, καλύπτοντας έκταση 42.000 στρεμμάτων και είναι από τα λίγα αμιγώς σπερμοφυή δάση στην Ευρώπη. Για το λόγω αυτό είναι και μοναδικό τόσο σε ομορφιά όσο και σε ιδιαιτερότητα.

Είναι ενταγμένο στο δίκτυο ΝΑΤURA 2000 λόγω της σπουδαιότητας του που εκτιμάται από την αρχαιότητα.

Μύθοι του Δάσους της Φολόης


Η μυθολογία μας λέει ότι οι αρχαίοι Έλληνες τοποθέτησαν εκεί με την φαντασία τους την κατοικία των Κενταύρων, πλάσματα της Ελληνικής μυθολογίας, οι οποίοι απεικονίζονται με ανθρώπινο το επάνω μέρος του κορμού και ζωικό το κάτω (άλογο).
Ο μύθος μας λέει ακόμη. ότι ένας από τους άθλους του Ηρακλή, ο 4ος, συνδέεται με το Δάσος της Φολόης, με τους Κένταυρους και τον Ερυμάνθιο Κάπρο.
Ο Ερυμάνθιος Κάπρος ήταν ένα ζώο κολοσσιαίων διαστάσεων που ζούσε στο παρακείμενο φαράγγι και εξορμούσε στη γύρω περιοχή όπου, άνθρωποι, ζώα και καλλιέργειες έπεφταν θύματα της καταστροφικής του μανίας.
Ο Ηρακλής έφτασε στο Δάσος της Φολόης για να εξολοθρεύσει τον Ερυμάνθιο Κάπρο ύστερα από εντολή του βασιλιά του Άργους. Εκεί φιλοξενήθηκε από τον βασιλιά των Κενταύρων Φόλο που ήταν φίλος του. Στη διάρκεια του γεύματος, η οσμή του οίνου που είχε προσφέρει ο Φόλος στον Ηρακλή ξεσήκωσε τους άλλους Κένταυρους που όρμησαν στον Ηρακλή για να τον πάρουν πίσω. Στη σύρραξη που επακολούθησε ο Ηρακλής εξόντωσε τους Κένταυρους αφού τους καταδίωξε μέχρι την άκρη της Πελοποννήσου.
Όταν όμως επέστρεψε βρήκε το φίλο του Φόλο νεκρό από ένα δηλητηριασμένο βέλος που γλίστρησε από τα χέρια του και τον τρύπησε στο πόδι. Ο Ηρακλής έθαψε τον φίλο του και για να τον τιμήσει έδωσε το όνομα του στο δάσος που από τότε ονομάζεται Δάσος της Φολόης. Κατόπιν όρμησε στο φαράγγι που ζούσε ο Ερυμάνθιος Κάπρος  και κατόρθωσε με τέχνασμα να τον πιάσει στο δίχτυ του και να τον μεταφέρει στους ώμους του στο Άργος.
Ο Ερυμάνθιος Κάπρος είναι ο συμβολισμός του ορμητικού ποταμού που όταν ξεχειλίζει προκαλεί μεγάλες καταστροφές και τον οποίο ο Ηρακλής με διάφορα έργα κατόρθωσε να μετατρέψει σε χρήσιμο και αρδεύσιμο.

Το φαράγγι όπου ο Ηρακλής αιχμαλώτισε τον Ερυμάνθιο Κάπρο ονομάζεται φαράγγι του Ερυμάνθιου Κάπρου και θεωρείται μεγάλης ιστορικής οικολογικής και πολιτιστικής αξίας.

Posters
poster_2019
poster_2017
poster_2016
poster_2015
poster_2014
poster_2013
poster_2012
Sponsors
sponsor_delfoi
sponsor_gefyra
sponsor_naypaktos
sponsor_dorida
sponsor_olympia
sponsor_nea-ionia